Opracowanie wytworzone w ramach realizacji projektu „Wyjście na rynek amerykański, brytyjski i szwedzki z kompleksową usługą w postaci renowacji programów komputerowych (refactoringu) przez firmę Codema”, nr POPW.01.02.00-06-0069/22. Projekt jest współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Polska Wschodnia 2014-2020.
Dofinansowanie projektu z UE: 851 663,82 PLN
Cały czas poszukuje się w teorii i praktyce jeszcze bardziej ulepszonych metod refaktoryzacji kodu. Temu między innymi służy coraz bardziej znany zestaw ZASAD SOLID – inaczej podstawowych zasad projektowania. Poniżej przedstawiona zostanie specyfika tychże zasad oraz ich znaczenie.
SOLID – na czym polegają te zasady?
SOLID to akronim odnoszący się do pięciu zasad projektowania oprogramowania sformułowanych przez Roberta C. Martina, które pomagają w tworzeniu elastycznego, łatwego w utrzymaniu i rozszerzania kodu. W tym artykule przyjrzymy się, w jaki sposób zasady SOLID wspierają proces refaktoryzacji w naszej pracy.
S – Single Responsibility Principle – zasada jednej odpowiedzialności nakłada na moduły, klasy lub funkcje obowiązek posiadania tylko jednego powodu do zmiany. W kontekście refaktoryzacji, przestrzeganie tej zasady upraszcza proces poprzez ograniczenie złożoności
i zwiększenie czytelności kodu. Gdy każda część systemu ma wyraźnie zdefiniowaną rolę, łatwiej jest lokalizować i naprawiać błędy oraz wprowadzać ulepszenia.
O – Open/Closed Principle – zasada ta mówi, że oprogramowanie powinno być otwarte na rozszerzenia, ale zamknięte na modyfikacje. W praktyce oznacza to, że powinniśmy projektować moduły, które łatwo można rozszerzyć bez konieczności modyfikowania istniejącego kodu. Wprowadzenie tej zasady w procesie refaktoryzacji pozwala na łatwiejsze dodawanie nowych funkcjonalności bez zakłócania istniejącej struktury kodu.
L – Liskov Substitution Principle – ta zasada mówi, że obiekty w programie powinny być zastępowalne przez instancje ich podtypów bez wpływu na poprawność programu.
W kontekście refaktoryzacji, zasada ta pomaga w utrzymaniu zgodności interfejsów, co ułatwia zarządzanie zależnościami i poprawia modularność kodu.
I – Interface Segregation Principle – zgodnie z tą zasadą, lepiej jest mieć wiele dedykowanych interfejsów niż jeden ogólny. Dzięki temu, podczas refaktoryzacji, możemy unikać niepotrzebnych zależności i utrzymać wysoką kohezję w systemie. To z kolei przekłada się na łatwiejsze testowanie i utrzymanie kodu.
D – Dependency Inversion Principle (Zasada Odwrócenia Zależności) – zasada ta nakazuje zależność od abstrakcji, a nie od konkretów. Wprowadzenie tej zasady w procesie refaktoryzacji pozwala na odseparowanie modułów wysokiego poziomu od szczegółów niższego poziomu, co zwiększa możliwości ponownego użycia kodu i jego testowalność.
Zasady SOLID stanowią niezwykle przydatny zestaw wytycznych, które wspierają proces refaktoryzacji kodu. Ich właściwe stosowanie prowadzi do bardziej elastycznego, czytelnego i łatwiejszego w utrzymaniu kodu, co z kolei ułatwia i usprawnia proces refaktoryzacji. Dlatego też, będąc na bieżąco z zasadami SOLID, programiści mogą bardziej świadomie projektować i doskonalić kod aplikacji. Jeśli zależy Ci aby po odświeżeniu kodu był on jasny i czytelny – skontaktuj się z nami. W firmie Codema z dużym powodzeniem stosujemy te zasady, podnosząc na najwyższy poziom refaktoryzację kodu.
Sprawdź podobne
