Opracowanie wytworzone w ramach realizacji projektu „Wyjście na rynek amerykański, brytyjski i szwedzki z kompleksową usługą w postaci renowacji programów komputerowych (refactoringu) przez firmę Codema”, nr POPW.01.02.00-06-0069/22. Projekt jest współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Polska Wschodnia 2014-2020.
Dofinansowanie projektu z UE: 851 663,82 PLN
W dzisiejszym dynamicznym środowisku programistycznym, gdzie prędkość dostarczania oprogramowania jest kluczowa, refaktoryzacja kodu staje się nieodłącznym elementem utrzymania wysokiej jakości aplikacji. W tym kontekście, wykorzystanie wzorców projektowych staje się skuteczną strategią poprawy struktury kodu. W niniejszym artykule skoncentrujemy się na roli wzorców projektowych w procesie refaktoryzacji, przedstawimy popularne wzorce i omówimy, w jaki sposób zastosowanie ich może wpłynąć na czytelność, elastyczność i utrzymanie kodu.
Wzorce projektowe, a refaktoryzacja
Wzorce projektowe to sprawdzone rozwiązania dla często występujących problemów w projektowaniu oprogramowania. Chociaż ich głównym celem jest zapewnienie elastyczności i ponownego użycia kodu, są także doskonałym narzędziem w procesie refaktoryzacji. Zastosowanie wzorców nie tylko poprawia strukturę kodu, ale również ułatwia zrozumienie jego logiki oraz pozytywnie wpływa na utrzymanie i rozwój aplikacji.
Wzorce kreacyjne w refaktoryzacji
Wzorce kreacyjne to klasyczne rozwiązania projektowe, które koncentrują się na sposobie tworzenia obiektów w programowaniu obiektowym. W kontekście refaktoryzacji, wzorce kreacyjne mogą być wykorzystane do ulepszania struktury kodu poprzez bardziej efektywne tworzenie i zarządzanie obiektami w aplikacji. Kiedy mówimy o refaktoryzacji z wykorzystaniem wzorców kreacyjnych, chodzi o zastosowanie tych wzorców do poprawy jakości kodu i jego elastyczności podczas tworzenia nowych obiektów lub instancji klas. Przyjrzyjmy się kilku ich przykładom.
- Singleton – to wzorzec projektowy, który ogranicza instancję danej klasy do jednego obiektu i zapewnia globalny punkt dostępu do niego.
W kontekście refaktoryzacji może pomóc w kontrolowaniu instancji klas
i eliminowaniu nadmiarowych obiektów. - Fabryka abstrakcyjna- wzorzec ten pozwala na tworzenie rodzin powiązanych ze sobą obiektów bez konieczności określania ich konkretnej klasy. W refaktoryzacji może być stosowany do uproszczenia procesu tworzenia obiektów i zwiększenia elastyczności kodu.
- Budowniczy – wzorzec ten pozwala na konstrukcję złożonych obiektów krok po kroku. Stosowany w refaktoryzacji może ułatwić proces tworzenia obiektów o złożonych strukturach poprzez separację procesu konstrukcji od samego obiektu.
Wzorce strukturalne w refaktoryzacji
Wzorce strukturalne to kolejna kategoria wzorców projektowych, które koncentrują się na relacjach między obiektami i klasami w aplikacji. W kontekście refaktoryzacji, wykorzystanie wzorców strukturalnych ma na celu poprawę struktury kodu poprzez bardziej elastyczne i efektywne zarządzanie relacjami między obiektami. Najpowszechniej stosowane wzorce tej postaci są następujące:
- Adapter – wzorzec Adaptera umożliwia współpracę dwóch klas o różnych interfejsach. W kontekście refaktoryzacji może być używany do stopniowego dostosowywania interfejsów klas, eliminując niepożądane zależności.
- Most – wzorzec Mostu separuje abstrakcję od jej implementacji, co pozwala na niezależne modyfikacje obu elementów. W refaktoryzacji może być zastosowany do rozdzielenia abstrakcji od konkretnych implementacji, ułatwiając późniejsze modyfikacje.
- Kompozyt -wzorzec Kompozytu pozwala traktować zarówno pojedyncze obiekty, jak i ich grupy jednolicie. W refaktoryzacji może pomóc w jednolitym traktowaniu struktur złożonych i pojedynczych elementów.
Przykład praktyczny użycia wzorca projektowego w refaktoryzacji kodu
Przeanalizujemy teraz praktyczny przypadek zastosowania wzorca projektowego w refaktoryzacji kodu. Załóżmy, że mamy aplikację korzystającą z wzorca Singleton, ale jego implementacja nie jest zgodna z najlepszymi praktykami:
public class Singleton {
private static Singleton instance;
private Singleton() {}
public static Singleton getInstance() {
if (instance == null) {
instance = new Singleton();
}
return instance;
}
}
Refaktoryzacja może polegać na zastosowaniu tzw. "Lazy Initialization" dla poprawy wydajności:
public class Singleton {
private static Singleton instance;
private Singleton() {}
public static synchronized Singleton getInstance() {
if (instance == null) {
instance = new Singleton();
}
return instance;
}
}Takie zmiany eliminują problem wielowątkowości i poprawiają wydajność aplikacji.
Refaktoryzacja kodu w oparciu o wzorce projektowe to skuteczna strategia poprawy struktury, czytelności i elastyczności oprogramowania. Wzorce projektowe nie tylko pomagają w rozwiązaniu konkretnych problemów projektowych, ale także ułatwiają utrzymanie, rozwijanie i skalowanie aplikacji.
Jeśli jesteś zainteresowany/a refaktoryzacją kodu opartą na wzorcach projektowych, zachęcamy do skorzystania z usług Codemy. Nasz zespół doświadczonych specjalistów pomoże Ci w poprawie struktury, czytelności i elastyczności Twojego oprogramowania.
Aby rozpocząć proces refaktoryzacji kodu, prosimy o wypełnienie formularza kontaktowego na naszej stronie internetowej. Nie zwlekaj – skontaktuj się z nami i rozpocznij proces poprawy jakości Twojego oprogramowania już teraz!
Sprawdź podobne
